Yalnızlık bir sorun mudur?

İnsan sürekli olarak, "yalnızım, çok yalnızım, yalnız olmamalıyım, yalnızım çünkü ben sevilesi biri değilim, değerli değilim, başarısızım, yetersizim" gibi yüksek atıflarda bulunuyorsa, "asla yalnız kalmamalıyım" gibi bir uçta atıf varsa, yalnızlık artık bir sorundur. Ya da tam tersi bir uçta, "hiçkimseye ihtiyacım yok, tek başıma yaşayabilirim" bir vurgu da sağlıksız bir vurgudur. Bunun ortasını bulmak önemlidir. Bazen insan sevmek, sevilmek konusunda çok açgözlü olabilir ve kendini ruhunu, benliğini hiçe sayarak ötekine yönelebilir. Bir diğer uç da, sanki bir açlık grevi gibi etrafından tamamen uzak durabilir. Arzu edilen ve insan ruhuna da iyi gelen şey bunların ortasını bulmaktır.