Cinsiyet değiştirme kararınızı aileniz nasıl karşılamıştı?

Cinsiyet değiştirme kararınızı aileniz nasıl karşılamıştı?

18 yaşında onlara ilk açıkladığım şey eşcinsel olduğumdu. Şu anda çok komik gelse de annem ilk duyduğunda depresyona girmişti. Önce "Eşcinsel olmasan olmaz mı?" dediler. Sonra annem hemen durumu kavradı ve cinsel hayatımı eve taşımama izin vermedi.

Bu toplumsal bir şey. Durumu "Çocuğuma bir şey oldu, hasta oldu." gibi görüyorlar. Bunun dünyanın sonu olmadığını; böyle de onurlu ve gurulu şekilde yaşanabileceğini; insanın cinselliğini sevdiği kişilerle yaşaması gerektiğini annelere babalara anlatmak gerekiyor. Aksi takdirde sağlıksız eşcinseller yetişiyor.

Eşcinsel olduğumu söyledikten sonra evden ayrıldım. Annem bunun bir heves olduğunu düşünüyordu. Ona böyle bir ihtimal olmadığını anlattım. Ben giderek kadınsılaştım. Annem de eğer kadın olmak istiyorsam, ameliyat olarak normal bir kadın gibi hayatıma devam etmem gerektiğini söyledi. Cinsiyet değiştirme kararımı aileme danışmadım. Ameliyatımı İstanbul'da olmama rağmen yanımda olmadılar. Beni o halde görmek istemediklerini söylediler.